Άμμος

Μια αγκαλιά άμμο. Αυτό θέλω μόνο.

Δυο χέρια να ξεχειλίζουν από άμμο, να με λούσουν,

να δραπετεύσω.

Να αφήσω τα πέλματά μου να βουλιάξουν μέσα της

και να παραλύσω από την απραξία.

Να τρίψω με κάθε κόκκο της το κορμί μου.

Να γλιτώσω από την ομίχλη των ανθρώπων,

να ξεβρωμίσω από τα λασπόνερα των επιτήδειων.

Λίγη άμμο μονάχα.

Τίποτα άλλο δεν θα ζητήσω.

Τη θάλασσα τη φτιάχνω και μόνη μου.

Αρκούν οι μνήμες και τα δάκρυα που κληρονόμησα.

Όσο για τα κύματα, θα φροντίσουν οι βαριές ανάσες.

Αυτές που κυνήγησα και αυτές που μου χρεώσανε.

Μια χούφτα άμμο. Να μου ζεστάνει την παλάμη.

Να μουσκέψει από την υγρασία παράνομων φιλιών

και να κολλήσει πάνω μου.

Να με κρύψει, να με εξαφανίσει.

Να κυλήσω μαζί της μέχρι τον ωκεανό.

Τις ζεστές μέρες να χαρίζομαι στον ήλιο

και τις κρύες να σιωπώ στο βυθό.

Λίγη άμμο. Τι σου ζήτησα;