Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Ενώ εμείς...


Ενώ εμείς μεθούσαμε με ''πάντα'' και ''ποτέ'', οι μέρες γελούσαν συνομωτικά.
Ενώ εμείς ξοδεύαμε αλόγιστα δάκρυα , εκείνα στέγνωναν
πριν φτάσουν στα πόδια.
Ενώ εμείς ματώναμε τα γόνατα από τις ικεσίες , οι πληγές έκλειναν
πριν καν σηκωθούμε όρθιοι.
Ο αέρας σκόνισε όλους τους όρκους και τις προθέσεις.
Τα λόγια ξέμειναν ορφανά.
Ο πόνος πλάγιασε με τη γαλήνη.
Ξελογιάστηκε από τη  λήθη.
Κοιταχτήκαμε βαθιά και εκβιάσαμε τις αντοχές μας.
Θυσιάσαμε τη χαρά μας.
Σφραγίσαμε με αίμα το δεσμό μας.
Και κάπου παράμερα, ο χρόνος ήδη έπιανε δουλειά.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού

Άκουσέ με προσεκτικά! Μας βλέπει κανείς;
Πλησίασε πιο κοντά μη μας ακούσουν!
Έξω έχει ανέμους άγριους, θηρία ετοιμοπόλεμα!
Οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και μπερδεύονται μεταξύ τους.
Είναι βέβαιο πως θα χαθούμε.
Όχι, όχι , δεν φτάνουν οι εγγυήσεις και οι προσευχές.
Χρειαζόμαστε κάτι πιο έξυπνο: το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού!
Μόλις με χάσεις , μην απελπιστείς, μην πιστέψεις καν πως το 'σκασα.
Μονάχα τρέξε στην κρυψώνα μας!
Μόλις σε χάσω, δεν θα κλάψω, δεν θα θυμώσω τάχα γιατί με ξέχασες.
Θα ξέρω!
Αρκεί να διαβάσω τα μαγικά χαρτάκια μας!
Ίσως περάσει καιρός για να βρεθούμε ξανά, ίσως μας ξεγελάσουν οι φωνές των πουλιών
ή τα ξένα ίχνη στο διάβα μας.
Μα θα έχουμε χάρτη πάντα τα μάτια, το κορμί και την καρδιά μας.
Πάντα αυτά και μόνο αυτά είναι ο δρόμος για την κρυψώνα μας!
Εκεί είναι ο θησαυρός μας!
Εκεί θα ανταμώσουμε ξανά.