Άδειοι δρόμοι

Μιλάς για κλειστά παράθυρα, για πόρτες σκουριασμένες,

μα τους άδειους δρόμους, τους είδες;

Άνθρωποι μουγγοί και ανάπηροι περνούν κάθε μέρα το κατώφλι σου

και εσύ μιλάς για ξεραμένες γλάστρες.

Στις πλατείες μείναν μόνο χαρτιά. Χαρτιά και ιδρώτας.

Μόνα στοιχεία πλέον πως κάποτε εδώ, δόθηκε μια μάχη.

Και εσύ μιλάς για θλιμμένες Κυριακές.

Μας χόρτασαν με απομεινάρια εξουσίας , μας ξεδίψασαν με αίμα

και εσύ μιλάς ακόμα για τρύπιες κατσαρόλες.

Μπουκώσαμε με φυλαχτά και προσευχές. Χρυσά παραπετάσματα.

Και εσύ μιλάς ακόμα για θεούς και δαίμονες.

Μας λήστεψαν μέρα μεσημέρι ,με χειραψίες και υποκλίσεις.

Μας ξεγέλασαν με ακριβές ζωές. Εξαγοράσιμες.

Και εσύ μιλάς για αναγκαία ποιότητα.

Ξεχάσαμε το λόγο, τον τρόπο, το όλον.

Ανοίξαμε χέρια και πόδια στο εύκολο, το αβίαστο.

Μας πείσανε πως μας ανήκε πάντα.

Μιλάς για άπονες ψυχές, για αυτιά σφραγισμένα,

μα τους άδειους δρόμους, τους είδες;