Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Oι ιστορίες μου

”Μη γράψεις άλλες λυπημένες ιστορίες”, μου είπες.
Κι εγώ χαμογέλασα αμήχανα, σκεπτόμενη το που θα ξόδευα πια
την πίκρα μου.
Κι αν δεν την πότιζα στις λέξεις; Αν δεν την στρίμωχνα σε άσπρες κόλλες;
Αν δεν την κυλούσα σε δεκάδες αποσιωπητικά; Τι θα την έκανα;
Η λύπη μου είναι η δύναμή μου. Είναι το αντιστάθμισμα σε τόσα
αναγκαία χαμόγελα ημερησίως. Στην τόση καταναγκαστική χαρά των ημερών.
Και μόνο εδώ μου επιτρέπεται να λέω την αλήθεια. Μόνο εδώ μπορώ να μεταμφιέσω τα πάντα μου και να δεις το τίποτα. Μόνο σε αυτές τις ιστορίες, τις δικές μου, είμαι ελεύθερη.
Ελεύθερη να αδειάσω τα σκοτάδια μου.
Όλα τα μέρη που δεν πάτησα, όλοι οι άνθρωποι που δεν μίλησα,
όλα τα λόγια που δεν ξεστόμισα, όλες οι χαρές που δεν διάλεξα,
όλες οι αποφάσεις που ξέχασα, όλα τα όνειρα που έθαψα.
Αυτές είναι οι ιστορίες μου.
Οι λυπημένες ιστορίες μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου