Σώματα άτσαλα μπερδεμένα.
Χείλη αταίριαστα που μάταια προσπαθούν
να δημιουργήσουν.
Η ηδονή ηχηρά απουσιάζει.
Φωνές γεμάτες ψέμα.
Σκόπιμοι αναστεναγμοί, προμελετημένες ανάσες.
Όλα συντελούν στην τέλεια απομίμηση.
Η μήπως όχι;
Εξόντωσε τους προδότες, τα δάκρυά σου,
σπάσε τους δειλούς καθρέφτες των ματιών σου
και αφέσου..
Δική σου η παράσταση,
Δική σου η αυλαία..