Το ζακετάκι

Στην ντουλάπα μέσα , πίσω από τις πετσέτες, έχω το πλεχτό σου άσπρο ζακετάκι.
Δεν το φορώ. Μου είναι μικρό.
Σαν την αλήθεια μας.
Μυρίζει πράσινο σαπούνι. Αυτό που έβαζες στις σακούλες των ρούχων για το σκώρο.
Έτσι τα κρατούσες ζωντανά.
Σαν το μυαλό μας.
Όταν μου το 'δωσες , γέλασα. Πού να το φορέσω αυτό;
" Αυτά είναι διαχρονικά" είπες.
Σαν τις πληγές μας.
Ο πόνος θέλει εκπαίδευση, μου είπε μια φίλη.
Κ γω μόλις ξεκίνησα ζέσταμα...