Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Σύγχρονοι φυλακισμένοι

Ο άνθρωπος είναι τέρας ιδανικό.
Σε δύο χέρια κρατάει δέντρα και τσεκούρι.
Σε δύο μάτια φυλάει φως και σκότος.
Σε ένα σώμα δένει ζωή και θάνατο.
Σύγχρονοι φυλακισμένοι σε ανοιξιάτικους καιρούς.
Κι αν τιμωρία είναι αυτό, κι αν πλήρωμα, ποιός νοιάζεται...
Η μνήμη νοσεί και η καρδιά παίρνει ρεπό.
Μπαλκόνια ανοιχτά για ελπίδα, μόνο απελπισία μαρτυρούν.
Μέρες στενές και σιωπηλές δεν πήγαν ποτέ χαμένες.
Όσα κατείχες θα ξανάρθουν μα δεν θα επιστρέψουν και ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου