Με συγχωρείτε...

Με συγχωρείτε...Μπορείτε να με βοηθήσετε;
Έχασα το σπίτι μου.
Βγήκα για λίγο, ίσα να πάρω αέρα.
Δεν θυμάμαι να έλειψα πολύ.
Όταν γύρισα τα μάτια μου, δεν υπήρχε πια!
Χάθηκα, σας λέω!
Με συγχωρείτε... Ψάχνω το δρόμο για το σπίτι μου.
Τον θυμάμαι, ξέρω να σας τον περιγράψω, θα βοηθούσε αυτό;
Με περιμένουν, ξέρετε, δεν μπορώ να αργήσω άλλο.
Ήδη λείπω αρκετά.
Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο χρόνος.
Εγώ για λίγο βγήκα, ίσα να ξεμουδιάσω.
Μα τώρα έχω χαθεί.
Και όλοι αυτοί οι δρόμοι μπροστά, κάπου πάνε, σίγουρα, μα όχι στο σπίτι μου.
Τον ξέρω τον δικό μου. Δεν μοιάζει με κανέναν.
Με συγχωρείτε, μήπως μπορείτε να με πάτε σπίτι μου;
Δε νιώθω καλά εδώ. Ο αέρας δυναμώνει και τα δέντρα μοιάζουν θυμωμένα.
Θα ήθελα να φύγω τώρα, παρακαλώ.
Θα ήθελα να γυρίσω σπίτι μου.
Φοβάμαι πως αν λείψω λίγο ακόμη, θα ξεχάσω να γυρίσω.
Θα χάσω για πάντα το δρόμο της επιστροφής.
Πρέπει να γυρίσω. Ξέρετε, με περιμένουν.
Έχω τα πράγματά μου εκεί, όλα όσα μου λένε ποια είμαι, όλα όσα με θυμίζουν.
Με συγχωρείτε, θα ήθελα ένα σπίτι.
Μήπως μπορείτε να μου βρείτε ένα;