Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Αγαπημένε...


Αγαπημένε,
αυτό το χαρτί περιέχει κρύο, βροχή και υγρασία.
Είναι όμως για σένα.
Ξέρεις, δεν μαγειρεύω πια. Έπαψα να φτιάχνω και γλυκά.
Τρώω τα έτοιμα και πρόχειρα.
Άφησα τα μαλλιά μου να μακρύνουν, να κρύβουν τα μάτια και το λαιμό, να μην κρυώνουν.
Οι μυρωδιές σου μπήκαν σε κουτιά χρωματιστά, ψηλά , σε ράφι που πατώ στις μύτες
για να φτάσω.
Οι φωτογραφίες σου ακόμα μου γελούν. Τα τραγούδια σου με συντροφεύουν.
Πάει καιρός που λείπω από το σπίτι.
Η αγκαλιά σου, βλέπεις, το μόνο μέσο για να γυρίσω.
Δεν ξέρω τι λείπει περισσότερο.
Εσύ ή οι συνήθειές μας;
Αρρωσταίνω συχνά πια.
Γέμισε το τραπέζι αντιβίωση.
Το σώμα θυμάται. Κι αντιδρά.
Αγαπημένε,
αυτό το χαρτί περιέχει δάκρυ, πόνο και μοναξιά.
Μακρύς ο δρόμος μπροστά.
Κι ας ξέρω πως είναι ο μοναδικός που έχω,
σαν άλλος Ορφέας γυρίζω κάθε τόσο να σου κλέψω
ένα βλέμμα.
Και χάνομαι ξανά.
Τι αντέχεις;
Να με θυμάσαι ή να με ξεχνάς;
Αγαπημένε,
να ντύνεσαι καλά, είναι βαρύς ο φετινός χειμώνας.
Και κείνο το κασκόλ που σου χάρισα,
αν σε πνίγει, βγάλτο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου