Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Ησυχία

Δε βρίσκω ησυχία πια.
Με κατατρέχει η νύχτα, ο ψεύτικος ύπνος,
ο αυριανός τρόμος.
Έχω κι εσένα μες στο αυτί μου να μου λες
σαρκαστικά πως αυτό δεν έχει τέλος.
Στιγμή δεν στέκομαι.
Εξαντλώ το σώμα μήπως και σε γελάσω.
Μήπως και σε ξοδέψω στο χάος της μέρας.
Είναι κι αυτές οι αναθεματισμένες στιγμές
χαλάρωσης που με ταράζουν.
Πόσο τις μισώ!
Όσο κι εσένα.
Ούτε ο θεός δε μ'ακούει πια.
Μίκρυνε η λαλιά μου.
Έγινε κελάηδισμα πουλιού.
Εγώ ουρλιάζω μα ακούγονται νότες.
Εγώ φτύνω σπαραγμό μα παίζουν μελωδίες.
Δε βρίσκω ησυχία πια.
Κι έχω κι εσένα μες στο αυτί μου
να γελάς υποχθόνια

δείχνοντάς μου το γκρεμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου