Τζόγος

Έλα να βγάλουμε τους πόνους μας στο τραπέζι. Να τζογαρουμε το άχτι μας και να ξημερωθουμε.
Έλα να σκύψουμε πάνω από τα ανοιχτά στόματα με ρίσκο την παράνοια.
Εγώ θα ποντάρω στην καρδιά, ρίξε εσύ στα μπαστούνια. Κι άστα να λογαριαστουν μοναχά τους.
Γι αυτό δεν γεννήθηκαν; αυτό δεν κάναν πάντα;
Θα γείρω πίσω τάχα μου με άγνοια κινδύνου και συ θα καγχασεις από την απόλυτη αίσθηση κυριαρχίας.
Έλα να αναμετρηθούμε διαλέγοντας χρώμα και στρατόπεδο.
Θέλω να παραδωσω κάθε ταραγμένη φλέβα, να διώξω όλες τις κομμένες ανάσες.
Θα βάλω ενέχυρο τα νιάτα μου. Τζάμπα τα φύλαγα τόσα χρόνια.
Ζαριά και τέλος.
Ο πιο απελπισμένος κερδίζει.