Έρωτας

Θα φτιάξω ποίημα για να σου φανερωθώ.

Παραμύθι ίσως, για να σου μοιάζει.

Θα βάλω τις καλές μου λέξεις, τα πιο επίσημα μου σχήματα και

θα σταθώ μπροστά σου γενναία.

Τίτλος: Έρωτας.

Έρωτας με τρομακτικά κεφαλαία.

Με έναν κεραυνό για τόνο.

Έρωτας. Πρώτος, ανέγγιχτος, παθιασμένος και παράλογος.

Από κείνους τους ξεχασμένους, τους επικίνδυνους, τους πλεονέκτες.

Έρωτας. Εγωιστικός και θρασύς.

Διήγημα θα τον κάνω.

Αδύνατον να τον ξεστομίσω, θα με πνίξει.

Συλλαβές θα τον κάνω.

Για σένα. Μόνο για σένα.

Φιλί

Και ήταν εκείνο το φιλί.. Εκείνο το μικρό ,σχεδόν ανεπαίσθητο άγγιγμα των χειλιών μας, που με παρέσυρε.

Ούτε χάδια, ούτε χέρια αδιάκριτα, ούτε ένστικτα.

Μονάχα χείλη. Απαλά και μαγεμένα.

Λίγα δευτερόλεπτα ενός βιαστικού χρόνου και ήταν σα να ' ζησα μαζί σου χρόνια ατέλειωτα.

Με φίλησες κι έτσι με πήρες από το χέρι και με γύρισες στον κόσμο των ερώτων.

Δεν χρειάζονταν πια λέξεις, ουτε εχέγγυα.

Η ολοκλήρωση είχε επέλθει δίχως κορμιά να μάχονται.

Η γευση των χειλιών σου , το εισιτήριο μου.

Εσύ μου το 'μαθες.. Πως ο έρωτας μαθαίνεται στο φιλί. Μονάχα εκεί..