Στους άλλους κόσμους που σου μίλαγα, βρήκα το φως μου.
Το έφτιαξα το καραβάκι μου. Του ‘βαλα πανιά γαλάζια, να μη ζηλέψουν τα νερά.Το γυάλισα και σκάλισα τ’ όνομά μου πάνω με γράμματα μεγάλα, κεφαλαία.
Ξεσκόνισα γερά τα εφηβικά φτερά μου και κοίταξα μακριά.
Τον δρόμο μου τον χάραξα με μουσικές, βιβλία και μυρωδιές απο κατσαρόλες.
Με ταινίες και θέατρα. Με λόγια σοφά και γέλια πολλά.
Με ευχές, δάκρυα και τραγούδια.
Τα μέρη μου τα κύκλωσα με γνώση. Με πίστη. Με χαρτί λευκό.
Όχι άλλοι τοίχοι. Όχι άλλες προσευχές. Μακριά από μένα τα ταβάνια.
Στη φωτιά πια οι φράσεις με τελεία. Αποσιωπητικά και φύγαμε…
