Τι αξιώνεις; Τι προσδοκάς;
Ο έρωτας αυτοκτόνησε
η αγάπη γέρασε..
Σε ποιο θεό προσεύχεσαι;
Οι άνθρωποι έγιναν πέτρες
τα πουλιά χάθηκαν..
Ποια λύτρωση γυρεύεις;
Οι μουσικές σώπασαν
τα οικεία αγρίεψαν..
Ετούτη η γη σκόρπισε
Ψάξε αλλού το θαύμα σου..
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010
Θυμάμαι το μεγάλο μπαλκόνι,
Τη μυρωδιά από το χώμα,
Τον άνεμο που ανακάτευε τα μαλλιά σου
και θύμωνες.
Θυμάμαι τα άσπρα σκαλιά,
Τις κουνιστές καρέκλες,
Τον ήχο της φωνής σου
καθώς σιγοτραγούδαγες.
Θυμάμαι ακόμα…
Δε νόσησα από την αρρώστια
Της λήθης.
Θυμάμαι γιατί τότε υπήρξα.
Μετά χάθηκα σαν τίτλος σε οθόνη που περνά
Φευγαλέα...
Τη μυρωδιά από το χώμα,
Τον άνεμο που ανακάτευε τα μαλλιά σου
και θύμωνες.
Θυμάμαι τα άσπρα σκαλιά,
Τις κουνιστές καρέκλες,
Τον ήχο της φωνής σου
καθώς σιγοτραγούδαγες.
Θυμάμαι ακόμα…
Δε νόσησα από την αρρώστια
Της λήθης.
Θυμάμαι γιατί τότε υπήρξα.
Μετά χάθηκα σαν τίτλος σε οθόνη που περνά
Φευγαλέα...
Είμαι κουρασμένη απόψε για εξόδους.
Τα δυνατά φώτα,οι ανάκατες μελωδίες, είναι για τους ανυποψίαστους.
Κρατάς μυστικό;Με μπερδεύουν οι περαστικοί.
Μπλέκονται αρώματα με προθέσεις και σκέψεις και πάνω από τα κεφάλια τους,
αν παρατηρήσεις,θα δεις υποσχέσεις που αιωρούνται.
Μισοτελειωμένες ιστορίες που σε προσπερνούν,ταινίες δίχως τέλος.
Προτάσεις χωρίς τελεία.
Είμαι κουρασμένη απόψε για εξόδους.
Το μολύβι μου αρνείται πια τα κόμματα,πασχίζει για μια κουκίδα.
Μάταια το καλοπιάνω.Ωρίμασε και δεν ξεγελιέται.
Είμαι κουρασμένη απόψε για εξόδους.
Τα δυνατά φώτα,οι ανάκατες μελωδίες, είναι για τους ανυποψίαστους.
Κρατάς μυστικό;Με μπερδεύουν οι περαστικοί.
Μπλέκονται αρώματα με προθέσεις και σκέψεις και πάνω από τα κεφάλια τους,
αν παρατηρήσεις,θα δεις υποσχέσεις που αιωρούνται.
Μισοτελειωμένες ιστορίες που σε προσπερνούν,ταινίες δίχως τέλος.
Προτάσεις χωρίς τελεία.
Είμαι κουρασμένη απόψε για εξόδους.
Το μολύβι μου αρνείται πια τα κόμματα,πασχίζει για μια κουκίδα.
Μάταια το καλοπιάνω.Ωρίμασε και δεν ξεγελιέται.
Είμαι κουρασμένη απόψε για εξόδους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)