Απόψε
σηκώνει σκόνη.
Σκόνη από
ματωμένες μνήμες.
Θυμάσαι
κοριτσάκι;
Ποιος
σου' πε να παίξεις με τα χώματα πάλι;
Ποιος
σου' πε να λερώσεις τα καλά σου ρούχα
πάνω στον
ενθουσιασμό του παιχνιδιού;
Απόψε ο
ουρανός ανοίγει.
Ρίχνει
φωτιά να κάψει ο,τι φύτρωσε.
Στάχτη
από εραστές και φίλους.
Θυμάσαι
κοριτσάκι;
Εσύ, που
έκανες τον έρωτα αφύσικο.
Μα σου'
μαθε κανείς τον φυσικό;
Απόψε το
δέρμα σκίζεται.
Κομμάτια
από φόβο κι ελπίδα.
Θυμάσαι
κοριτσάκι;
Πέτα τα
όλα. Θαψ'τα. Άδειασε το χώρο σου
πάλι και
άσε τη μούχλα να κάνει τη δουλειά της.
Ποιος
σου' πε κοριτσάκι πως μπορείς να βγεις έξω;
Πλύνε τα
καλά σου και στήσου στη βιτρίνα σου πάλι.
Τα
κόκκινα δεν είναι για σένα.
Λευκό.
Σαν τη ζωή που αποστείρωσες.
Θυμάσαι
κοριτσάκι;