Tελευταίο φιλί

Εσύ; Το φαντάστηκες το τελευταίο μας φιλί;

Θα είχε σίγουρα βοριά, μα ήλιο.

Ίσα να μου χαλούσε τα μαλλιά και εσύ να ζεσταινόσουν.

Το ξέρεις άλλωστε, ποτέ καμιά συνθήκη δεν μας ευνόησε!

Θα με έσφιγγες από τη μέση πάνω σου και

εγώ θα σου χάιδευα τον αυχένα.

Ίσως θα ήταν μετά από τσακωμό ,

ίσως θα ήταν από κεινα τα φιλιά γεμάτα ένταση

και θυμό.

Θα σου δάγκωνα τα χείλη και συ θα έσπρωχνες

τη γλώσσα σου βαθιά με βία.

Ίσως πάλι να ήταν από κεινα τα άχαρα.

Τα κουρασμένα, τα τυπικά.

Για ''καληνύχτα'' ίσως ή για ένα ''τα λέμε αργότερα''.

Σίγουρα όμως δεν θα ξέραμε πως είναι το τελευταίο.

Κι αυτό θα έδινε μια τραγικότητα στη στιγμή.

Μια θλίψη.

Ίσως ένας από τους δυο να το διαισθανόταν.

Ο πιο ένοχος. Αυτός που θα σκεφτόταν τη μεγάλη έξοδο.

Ίσως πάλι να ήταν από εκείνα τα γλυκά, τα ξαφνικά, τα ενθουσιώδη!

(Αυτό θα ήταν ιδανικό!)

Ξέρεις, από κεινα που διακόπτουν τις συζητήσεις μας και

εμπνέονται από μια κίνηση, ένα χαμόγελο, μια ατάκα, μια γκριμάτσα.

Σίγουρα όμως θα ήταν δικό μας, ολόδικό μας.

Θα μύριζε λαχτάρα κι αντίο.

Εσύ; Το φαντάστηκες το τελευταίο μας φιλί;