Καλή τύχη

Πόνος. Βαθύς και κοφτερός. Διαπεραστικός.

Πάγωμα και τρόμος.

Από αυτόν τον ύπουλο, που σε αδειάζει.

Τα μάτια μου μες στα δικά σου,

ζωή σε επανάληψη.

Βαλίτσες και κούτες.

Δε στο 'πα ποτέ μα τις μισώ τις κούτες.

Δεν είναι που φέρουν το χρώμα του θανάτου,

ούτε που σκορπούν μυρωδιά ασφυξίας.

Είναι που κουβαλούν στιγμές σαν στοιβαγμένες κονσέρβες.

Είναι που τις μικραίνουν, τις αδικούν.

Δε μένω πίσω. Μαζί με παίρνεις.

Να κλέψω λίγη από τη χρυσόσκονη που φοβήθηκα.

Κι αν ευχήθηκα να δειλιάσεις, συγχώρα με.

Αδίστακτοι εγωισμοί.

Πέτα και γέμισε. Μέχρι πάνω.

Έχω ακούσει πως η ασφυξία έχει κι άλλη πλευρά.

Ψάξε να τη βρεις, να μου την περιγράψεις.

Να μη σου φτάνει ο χώρος σου να βάλεις τη χαρά.

Αυτό σου εύχομαι.

Και κάτι ακόμα.

Αν ανακαλύψεις το περίεργο παιχνίδι που έμπλεξε τις ζωές μας

τόσο όμοια , μη μου το πεις.

Κλείσε μου το μάτι και χαμογέλα μου.

Θα καταλάβω.

Γέλα με τους θεατρινισμούς μου και προχώρα!

Η αρχή σου, αρχή όλων.

Θα' μαι εδώ για κάθε σου ώρα παραίτησης, φόβου, μοναξιάς

μα και ευτυχίας.

Θα περιμένω τη στιγμή που οι δυο μας πάλι θα γελάμε κλαίγοντας,

θα τρώμε αγάπη και θα μετράμε τις βλακείες μας.

Σ'αγαπώ. Καλή τύχη...